Życie się sprawdza.

Śmierć się nie sprawdza.

Grób Tamerlana

Władysław Broniewski urodził się 17 grudnia 1897 roku w Płocku, zmarł 10 lutego 1962 roku w Warszawie. Uczęszczał do  Gimnazjum Polskiego w Płocku, jako 17-latek  dołączył do Legionów Piłsudskiego. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

W 1930 roku przez kilka tygodni przebywał w warszawskim areszcie, wspólnie z Janem Hemplem i Aleksandrem. W trakcie odbywania kary Broniewski napisał wiersz 'Rozmowa z Janem'. W 1939 roku w wyniku strachu przed wojną, poeta swój najsławniejszy opublikował utwór - 'Bagnet na broń'. Inne wiersze patriotyczne cenzura nie dopuściła do druku, m.in. wiersz 'Żołnierz polski'.

24 stycznia 1940 roku NKWD aresztowało Władysława Broniewskiego, do więzienia trafili także inni literaci, w tym Aleksander Wat. Przesłuchania odbywały się w Zamarstynowie. Tragedią dla poety była wiadomość o śmierci córki, która 1 września 1954 roku zatruła się gazem. Wydarzenie to miało ogromny wpływ na poezję, przyczyniło się do powstania cyklu wierszy, porównywany z Trenami Jana Kochanowskiego. Władysław Broniewski chorował na raka krtani, zmarł w wyniku tej choroby w 1962 roku.

Grób Władysława Broniewskiego i jego żony Wandy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Rozmowa z historią

Mistrzyni życia, Historio,

zachciewa ci się psich figlów:

zza kraty podgląda Orion,

jak siedzimy razem na kiblu.

Opowiadasz mi stare kawały

i uśmiechasz się, na wpół drwiąca,

i tak kiblujemy pomału-

ty od wieków, ja od miesiąca.

O Nieśmiertelna, skądże

ta skłonność do paradoksów,

i powiedz mi-czy to mądrze

całemu światu krew popsuć?

Bo skoro na całym świecie,

jak nie wojna, to stan wojenny-

Historio, powiedz mi przecie:

po diabła tu kiblujemy?

Rewolucyjny poeta

ma zginąć w tym mamrze sowieckim?!

Historio, przecież to nietakt,

ktoś z nas po prostu jest dzieckiem!

Więc wstydź się, sędziwa damo,

i wypuść z Zamarstynowa...

(Na kryminał zaraz za bramą

zasłużymy sobie od nowa).

Bezdomność warszawska

Pisać pod Tuwima? -

nie chce się.

Pisać pod Gałczyńskiego? -

nic z tego.

Ja bym napisał coś pod Broniewskiego,

ale jego nie ma w domu,

on samotny chodzi Żoliborzem

i nawet domu nie ma,

tylko ruiny bez kształtu,

on chce się nad Wisłą położyć

i krzyczeć: "Gwałtu!"

Ale jeśli będą gwiazdy w niebie,

on się chwilę pomodli do ciebie,

przeżegna się przez Oriona

na Wielką Niedźwiedzicę,

gwiazdy powiedzą: "Ona

jest ..."

Gwiazdy!

gdzie ją widzicie?