Władek,

nigdy nie chciałam się z Tobą żegnać, a przede wszystkim, nie chciałam tego robić w ten sposób. Nie będę jednak wylewać swoich żali, nie będę błagać o pomoc. Chcę, żebyś wiedział, że nie zrobiłam nic wbrew swojej woli, że do końca byłam sobą. To, że tu jestem, pewnie ma swoje uzasadnienie, bo nic w życiu żadnego z nas nie jest przypadkiem. Nie obwiniaj się. Wiem, że zrobiłeś wszystko, co mogłeś. Wiem...
Podobno jak człowiek wie, że umrze, to całe życie przelatuje mu przed oczami... Ja widzę tylko Ciebie. Tyle chciałabym Ci jeszcze powiedzieć... Chciałabym zadać Ci mnóstwo różnych pytań, na które już nigdy nie otrzymam odpowiedzi... Wszyscy bardzo się zmieniliśmy. Wojna nas zmieniła. Nigdy jednak nie zwątpiłam w to, że możemy być szczęśliwi. Zawsze głęboko wierzyłam, że wciąż jest w Tobie ten Władek, którego pokochałam. Mimo wielu trudnych sytuacji, w których nieraz się znajdowaliśmy, ja będę pamiętać tylko te dobre. Te, w których przez chwilę czułam, że mnie ta wojna nie dotyczy. I wiem, że odejdę szczęśliwa, choć już nigdy nie pójdziemy razem nad rzekę...
Pamiętaj o mnie. Pamiętaj i uśmiechaj się do naszych wspólnych wspomnień...

Ruda