1941

Przylecieli znikąd i się pojawili,

by ratować ojczyznę - tacy byli mili.

I gdy jeden zaginął, wszystkich poruszyło,

zmartwienie i troska- by się polepszyło.

Gdy w końcu go odbili i w klasztorze kryli,

jeden tylko- Czesiek z kulą w sercu został,

więc go pochowali, by zmartwychpowstał.

Władek ukrywając się po kątach,

napad zaplanował- taki był dzielny ten angielski skoczek,

który na Szucha spędził parę nocek.

Fortunę zagarnęli i się zwinęli.

Lecz gdy wieść o ślubie doszła do Rainera,

wtem rozpętała się afera!

Ruda zmasakrowana, biedna, nie widziała.

Na szczęście wyzdrowiała z pomocą pani Marii- oczywiście,

bo bez tego lekarza byłoby...no jak, sami pomyślcie.

W samym szczęściu, niestety nie możemy długo tkwić,

trzeba też i w smutku żyć.

Bronek pod sąd poszedł,choć nie winny był od początku,

a Tadeusz bezdusznym Niemcem okazał się- bez wyjątku.

Lecz tak łatwo nie było, bo chłopaki nasi, zlikwidowali go w Edenie,

wraz z Halbem i Ingą i jeszcze innymi, Niemcami takimi.

I tak oto 1941 się kończy, a nie zaczyna,

dla niektórych to wesoła, dla innych smutna nowina.