Był 30 lipca 1944 roku. Podziemie polskie przygotowywało się do powstania. Michał i Władysław Konarscy siedzieli na krzesłach w mieszkaniu pewnej starszej kobiety gotowej ukrywać polskich żołnierzy, czekali na wiadomości od dowództwa. Ktoś zadzwonił do drzwi. Michał i Władek naładowali pistolety, nigdy nie było wiadomo kto może przyjść. Michał podszedł do drzwi i otworzył je.
- Celina? Co ty tutaj robisz? - zapytał Michał dawną współpracowniczkę, w której kiedyś był zakochany
- Mam dla was wiadomości od 'Krawca'. Macie się obydwaj stawić za godzinę w ustalonym wcześniej miejscu. 
- Wreszcie! - ucieszył się Władek
- Celina... - zaczął Michał, kiedy Władek oddalił się do drugiego pokoju
- Czego chcesz? Śpieszę się.
- Celina, posłuchaj... chcę ci powiedzieć, że... nadal tak, jak w czasie naszej wspólnej akcji bardzo... cię... kocham.
- Michał, szykuje się walka, nie ma czasu... - zaczęła
- Zawsze jest czas na miłość. - powiedział Michał i pocałował ją
- Proszę cię nie opuszczaj mnie już nigdy.
- Nie opuszczę cię. Razem będziemy walczyć, razem zwyciężymy i razem będziemy żyć w wolnej Polsce.

"Marinette" - Marysia, Warszawa